ਟਿਊਸ਼ਨ ਤੇ ਰਕਾਨ

ਗੱਲ ਓਦੋਂ ਦੀ ਆ ਜਦੋ ਮੈ ਟਿਊਸ਼ਨ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਇਕ ਕੁੜੀ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਪੜ੍ਹਨ 12ਵੀ ਕਲਾਸ ਦੀ। ਬਹੁਤ ਟੈਟ ਮੰਮੇ ਜਮਾ ਤਿੱਖੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਖਤ। ਰੰਗ ਜਰਾ ਕੁ ਪੱਕਾ ਸੀ ਓਹਦਾ ਤੇ ਜਿਹੜੀ ਸ਼ਰਟ ਨਾਲ ਸਲੈਕਸ ਪਾਉਂਦੀ ਸੀ ਉਹ ਫੁੱਦੀ ਤੋਂ ਏਨੀ ਭੀੜੀ ਕ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਵੀ ਦਿਖਦੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਜਦ ਵੀ ਕੁੱਛ ਸਮਝਾਉਣ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਝੁੱਕਦਾ ਓਹਦੇ ਮੰਮੇ ਮੇਰੀ ਬਾਂਹ ਨਾਲ ਰਗੜ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਉਹ ਔਖੇ ਜਹੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਫੁੱਦੀ ਚ ਬਾਹਲੀ ਅੱਗ ਸੀ ਓਹਦੇ। ਬੁੱਲ ਲਾਲ ਲਿਪਸਟਿਕ ਨਾਲ ਏਨੇ ਕੁ ਜਾਚਦੇ ਵੀ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਸਾਲੀ ਨੂੰ ਚੂਪ ਲਵਾ ਤੇ ਲੱਨ ਰਗੜੀ ਜਾਵਾਂ ਬਸ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਨਾਲ। ਇਕ ਦਿਨ ਬਣਾਈ ਫੇਰ ਸਕੀਮ। ਓਹਨੂੰ ਕਲੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਲਿਆ ਐਤਵਾਰ ਦੇ ਦਿਨ। ਕੋਈ ਨੀ ਸੀ ਆਣ ਵਾਲਾ ਓਦਣ।

ਜਦੋ ਉਹ ਆਈ ਓਹਨੇ ਓਹੀ ਫੁੱਦੀ ਤੋਂ ਟੈਟ ਸਲੈਕਸ ਨਾਲ ਕਾਲੀ ਤ ਸ਼ਰਟ ਥਣ ਜਮਾਂ ਐਂ ਦਿਖਦੇ ਜਿਦਾਂ ਸੂਈਆਂ ਨਿਕਲੀਆਂ ਹੋਣ।
ਓਹਨੂੰ ਕੁਛ ਸਮਝਾਉਣ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਕਿਹਾ ਕੇ ਏਦਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ। ਜਦੋ ਉਹ ਖੜੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਹਨੂੰ ਖੜੀ ਹੋਕੇ ਕੇ ਹੀ ਕਿਤਾਬ ਚੋ ਕੁਸ਼ ਪੜਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੇ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਲੈ ਗਯਾ ਤੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਦੱਬ ਤੀ। ਓਹਦਾ ਤਾਂ ਤਰਾਹ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਪਰ ਓਹ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਨਈ ਹੋਈ। ਫੁੱਦੀ ਐ ਤਪਦੀ ਸੀ ਜਿਵੇ ਭੱਠੀ। ਮੇ ਖੜਾ ਹੋਕੇ ਓਹਦੇ ਮਗਰ ਆਕੇ ਲੱਨ ਓਹਦੀ ਟੈਟ ਬੁੰਡ ਨਾਲ ਰਗੜ ਤਾਂ। ਓਹਦੀ ਤਾਂ ਕਿਤਾਬ ਹੱਥ ਚੋ ਡਿੱਗ ਗਈ। ਮੇਰਾ ਹੌਸਲਾ ਖੁੱਲ ਗਿਆ। ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ, ਤੇ ਖੱਬਾ ਹੱਥ ਮੰਮੇ ਤੇ। ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੁੱਟਿਆ। ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਪਿੱਛੋਂ ਗਰਦਨ ਤੇ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਪੋਲੀ ਜਹੀ ਦੰਦੀ ਵੱਡੀ। ਉਹ ਮੇਰੀ ਹੋਗੀ ਸੀ ਮੈਂ ਜੋ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਮੈਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਮੈਂ ਸਲੈਕਸ ਚ ਪਾਉਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਓਹਨੇ ਹੱਥ ਫੱੜ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਰੌਬ ਨਾਲ ਕਿਹਾ 'ਹੱਥ ਥੱਲੇ' ਤੇ ਓਹਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਮੇ ਹੱਥ ਅੰਦਰ ਪਾਇਆ ਤੇ ਕਿਹਾ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ। ਓਹਨੇ ਥੱਲੇ ਕੱਖ ਨੀ ਸੀ ਪਾਇਆ। ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਏਨੇ ਪੋਲੇ ਤੇ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲੇ ਰਸਾ। ਰਕਾਨ ਵੀ ਅੱਗਿਓ ਬਾਹਲੀ ਗਰਮ ਬੁੰਡ ਹੋਰ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਸੱਜਰੇ ਯਾਰ ਦੇ ਲੌੜੇ ਨਾਲ ਘਸਾਈ ਜਾਵੇ। ਖੌਰੇ ਕਦੋ ਦੀ ਅੱਗ ਸੀ ਓਹਦੇ ਚ। ਹੁਣ ਸੀਨ ਏਹੇ ਕੇ ਬੁੰਡ ਲੰਨ ਨਾਲ ਦੱਬੀ ਪਈ। ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਮੇਰਾ ਟੀ ਸ਼ਰਟ ਚ ਤੇ ਖੱਬਾ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ। ਥਣ ਏਦਾਂ ਦੇ ਕੇ ਤ ਸ਼ਰਟ ਅੰਦਰ ਕੁਸ਼ ਨੀ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਏਨੇ ਸਖਤ ਕੇ ਬ੍ਰਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੀ ਨੀ। ਮੰਮੇ ਦੀਆਂ ਡੋਡੀਆਂ ਏਨੀਆਂ ਤਿੱਖੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕੱਚੀਆਂ ਅੰਬੀਆਂ। ਰੰਨ ਐਂ ਗਾਂਡ ਮਗਰ ਨੂੰ ਕੱਢੇ ਜਿਵੇਂ ਘੋੜੀ ਬਣਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਕਾਹਲੀ ਹੋਵੇ। ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਤਰਲਾ ਦੇਖਿਆ ਨੀ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਵੀ ਕੰਧ ਦੇ ਨਾਲ ਲਾ ਲਈ। ਪਿੱਛੋਂ ਕੀਤੀ ਸਲੈਕਸ ਥੱਲੇ ਲੰਨ ਕੱਢ ਕੇ ਦੋ ਕ ਵਾਰੀ ਘਸਾਇਆ । ਉਹ ਹੋਰ ਕੋਡੀ ਹੋਗੀ । ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਇਕੋ ਵਾਰ ਚ। ਉਹ ਕੰਬ ਗਈ ਅਵਾਜ ਕੱਢਣ ਲੱਗੀ। ਮੈਂ ਉਂਗਲ ਤੇ ਥੁੱਕ ਕੇ ਓਹੀ ਉਂਗਲ ਓਹਦੇ ਮੂਹ ਚ ਪਾ ਦਿਤੀ। ਏਦਾਂ ਚੁੰਗੇ ਜਿੱਦਾਂ ਕੱਟਾ ਮੱਝ ਦਾ ਥਣ। ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈਆਂ ਤੇ ਅਵਾਜ ਮੈਂ ਨਿਕਲਣ ਨਾ ਦੇਵਾਂ। ਮੇ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗਾ। ਰੰਨ ਐਂ ਖੁਰ ਗਈ ਮੇਰੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਚ ਜਿਦਾ ਪਾਣੀ ਚ ਪਤਾਸਾ। ਬੜਾ ਸਵਾਦ ਸੀ ਸੱਜਰੀ ਜਵਾਨ ਹੋਈ ਫੁੱਦੀ ਦਾ। ਘੁੱਸੇ ਚ ਅੱਗ ਵਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਹੋਰ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਲੰਨ ਜਵਾਂ ਬੱਚੇ ਦਾਨੀ ਨੂੰ ਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਫੇਰ ਮੇਰੀ ਨਿਗਾਹ ਓਹਦੇ ਬੁੰਡ ਦੇ ਸੁਰਾਖ ਤੇ ਪਈ। ਏਨਾ ਛੋਟਾ ਤੇ ਗਰਮ। ਮੈਂ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਬਾਲ ਫੜਦੇ ਹੋਏ ਸੀ ਤੇ ਸਜਾ ਹੱਥ ਜੋ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਓਹਦਾ ਗੂਠਾ ਉਹਦੀ ਬੁੰਡ ਸ਼ੇਕ ਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ । ਉਹ ਕੰਬ ਗਈ ਪਰ ਮੈਂ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨੋ ਨੀ ਹੱਟਿਆ ਤੇ ਗੂਠਾ ਅੰਦਰ ਹੀ ਹਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ। ਹੁਣ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਚ ਤੇ ਗੂਠਾ ਗਾਂਡ ਚ। ਮੈਂ ਰੁੱਕ ਗਿਆ। ਤੇ ਉਹ ਆਪ ਮਗਰ ਨੂੰ ਹੋਕੇ ਦੋਵੇਂ ਮੋਰੀਆਂ ਚ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ।